پژوهشگران آنالیز كردند:
تك فرزندی و عواقب آن
به گزارش آجاك آمارها حاكی از كاهش میزان باروری به زیر سطح جایگزینی است. تك فرزندها معمولا به لحاظ مهارت های زندگی و توانمندی های فردی، متفاوت هستند و این تفاوت اغلب خویش را به صورت افراط یا تفریط نشان داده است.
به گزارش آجاك به نقل از ایسنا، تك فرزندی پدیده جدیدی نیست و در گذشته هم خانواده های تك فرزند وجود داشته است. البته نوع خانواده در ایران قبل از دوره گذارجمعیتی قاعدتا خانواده گسترده بوده است؛ خانواده هایی كه افراد از پدربزرگ تا نوادگان در یك خانه زندگی می كردند. نباید تصور كرد كه این شكل خانواده در كل ایران و در بین همه اقشار جامعه رایج بود. بلكه در كنار خانواده گسترده، خانواده هسته ای هم وجود داشت؛ خانواده هایی كه فقط از دو نسل والدین و تعدادی فرزند تشكیل شده بود.
فرزندان نه بر مبنای برنامه ریزی و قصد قبلی، بلكه بیشتر به صورت اتفاقی و غیربرنامه ریزی شده به دنیا می آمدند. البته گاهی خانواده تك فرزند هم وجود داشته است. بنابراین، این نوع تك فرزندی در گذشته چندان به میل و خواسته خانواده ها گره نخورده بود و اگر خانواده ای با یك فرزند عمر خویش را سپری می كرد، این خواسته چندان به انتخاب خانواده وابسته نبود. این حالت را می توان " تك فرزندی طبیعی" نام نهاد.
در پژوهشی كه در مورد "تجربه زیسته تك فرزندان از تك فرزندی" توسطه تیم پژوهشگران متشكل از جواد شجاعی(دانشجوی دكتری جامعه شناسی دانشگاه اصفهان) و بهجت یزدخواستی(دانشیار جامعه شناختی دانشگاه اصفهان)، با جامعه آماری بیست تك فرزند دختر بالای هجده سال انجام شده، آمده است: « مضمون "تنهایی" به حالتی ناخوشایند و منفی اشاره دارد و از مقایسه روابط بین فردی موجود با وضعیت مطلوب ادراك می شود كه اغلب افراد می كوشند از آن اجتناب كنند.
احساس تنهایی بر تجربه ای دلالت دارد كه بر اثر كمبود تماسهای اجتماعی، احساس صمیمیت یا حمایت در روابط اجتماعی ایجاد می شود. در صورتیكه شمار ارتباطات صمیمی موجود در خانواده كمتر از حد مطلوب است، روابط درون خانوادگی انتظارات فرد را تامین نمی كند و فرزند به دنبال دیگران می رود و اگر تعامل با دیگران رضایت بخش نباشد، تنها فرزند خانواده گرفتار احساس تنهایی می شود.»
در نتایج این پژوهش آمده است: « منابع والدین محدود هستند و هرچه تعداد فرزندان زیادتر می شود، میزان منابع متعلق به فرزندان كاسته می شود. امكانات فراوان بدون شك مفید است، اما برای كودكان خوب نیست. امكانات زیاد روابط كاركردی كودكان را با جهان تخریب می كند، موفقیت هایشان را كم رنگ جلوه می دهد و بگونه ای مضحك این احساس را در آنها تقویت می كند كه اوضاع كاملا رو به راه است.
از سوی دیگر امكانات فراوان امكان دارد والدین را در معرض را "توقعات افراطی" قرار دهد. در بسیاری از این مواقع، انتظاراتی كه والدین از تك فرزند دارند با توانایی ها و ظرفیت واقعی فرزند سازگار و منطبق نیست. همچنین، والدین امكان دارد گرفتار توجه افراطی شده و خویش را وقف انجام دادن كارهای فردی و شخصی فرزند كنند و در این مورد زیاده روی كنند كه توقع تك فرزند از دیگران را زیاد می كند و این انتظار را در تك فرزند بوجود می آورد كه دیگران هم ابزاری در جهت تامین منافع او هستند.
تك فرزندها معمولا به لحاظ مهارت های زندگی و توانمندی های فردی متفاوت اند و این تفاوت اغلب خویش را به صورت افراط یا تفریط نشان می دهد؛ چنان كه هم خود بر این تفاوت مهر تایید میزنند و هم بر نظر افراد جامعه نسبت به وجود بخشی از این تفاوت ها اذعان دارند. البته نباید از نظر دور داشت كه تك فرزندها به علت فقدان تضاد منافع معمولا از امكانات، آزادی و توجه حداكثری والدین برخوردار می باشند كه این خود سبب بروز برخی مضمون های اختصاصی پیش گفته می شود.»
این پژوهش در شماره چهارم فصلنامه زن در توسعه و سیاست انتشار یافته است.
منبع: آجاك
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره