پژوهشگران بررسی كردند
نقش خانواده در مراقبت از نوجوان مبتلابه اختلال دوقطبی
به گزارش آجاک اختلال ˮدوقطبیˮ، بیماری روان شناختی پیچیده ای است که مراقبت از افراد مبتلابه آن به قلق های زیاد و خاصی نیاز دارد. محققان کشور این مورد را برای خانواده هایی که دارای نوجوان مبتلا هستند، بررسی نموده و راهکارهایی برای مراقبت بهتر عرضه کرده اند.
به گزارش آجاک به نقل از ایسنا، بیماری روانی در یک خانواده می تواند عاملی مخرب و نابودکننده باشد و کارکرد خانواده را مختل کند. خانواده افراد مبتلابه بیماری های شدید روانی مسئولیت زیادی در مهیاکردن مراقبت و پشتیبانی از بستگان خود در طول دوره درمان دارند، چونکه خیلی از این بیماران دهه ها و سال ها نیازمند حمایت هستند. تعداد زیادی از این خانواده ها تجربه زیادی از استرس و دل زدگی دارند که بر روی سلامت آنها اثر می گذارد. اختلال دوقطبی از آن دسته اختلالاتی است که می تواند اثرات نامطلوبی بر سلامت روان و کارکرد اعضای خانواده داشته باشد.
به اعتقاد متخصصان، در خانواده های دارای عضو بیمار مبتلابه اختلالات روان پزشکی حاد، بخصوص اختلال دوقطبی که یک بیماری مخرب و صدمه رسان است، اعضای خانواده تحت فشار و استرس فراوان قرار گرفته، احساس درماندگی و آشفتگی فراوانی را به خاطر وجود این فرد مبتلا متحمل می شوند که گاه منجر به ایجاد مشکلات حاشیه ای بیشتری هم می شود. از آن جمله توجه متمرکز هرچند ناکارآمد به عضو بیمار و کاهش و حتی گاه فقدان توجه به سایر تکالیف خانوادگی و اعضای سالم تر خانواده، تحمل بار فشار روانی خارج از توان و صدمه های جسمی و روحی متعاقب در سایر اعضا را میتوان نام برد.
در این خصوص، تیمی پژوهشی از روان شناسان کشور به رهبری دانشگاه علامه طباطبایی دست به انجام مطالعه ای زده اند که در آن نحوه رویارویی با اختلال دوقطبی نوجوانان مورد بررسی واقع شده است.
در این مطالعه کیفی، داده های مورد نیاز از اعضای خانواده دارای بیمار نوجوان مبتلابه اختلال دوقطبی و خود بیمار از راه مشاهده و مصاحبه در مورد رفتارها، هیجانات، تفکرات و مسائل مختلف، گردآوری شده است.
یافته های این پژوهش با عنایت به نگرش خاص هر خانواده که بر خصوصیت های تعدیل ناتوانی، سازگاری و به طورکلی در الگوی واکنشی آنها در مقابل حوادث نقش مهمی ایفا می کند، نشان داد که عملکرد خانواده ها، به صورت های زیر در آنها بروز یافته است که عبارت اند از: مسیرهای هماهنگ ساز خانواده با تغییرات، مسیرهای امنیت بخشی، ارتباط سازی، مقاوم سازی، باور سازی و مشارکتی خانواده در بحران.
به گفته نفیسه مهدوی، روانشناس و عضو تیم تحقیقاتی فوق، «با بررسی نحوه رویارویی خانواده ها و حالات ارتباطی و فرآیندهای راهبردی آنها ازجمله چگونگی تقسیم وظایف، پشتیبانی از یکدیگر در بحران، اعتماد متقابل و امنیت بخشی، ابراز عواطف و نظایر آن، میتوان به این نتیجه رسید که این عوامل به انطباق کلی خانواده در شرایط بحرانی کمک کرده است».
به اعتقاد آنها، «به طورکلی خانواده های سالم با ابراز هیجان و پشتیبانی از یکدیگر با موقعیت های سخت روبه رو می شوند و آنها را می پذیرند و می دانند قادر به کنترل خیلی از آنها نیستند و در جست وجوی منابع حمایتی برای مقابله با آنها به روشی برنامه ریزی شده، معنادار و سازنده برمی آیند».
بر اساس نتایج این تحقیق، مشارکت پذیری اعضای خانواده بعنوان نیاز اجتناب ناپذیر بشر، همه ابعاد انسانی را در سطوح مختلف فکری، عاطفی و رفتاری زیر پوشش قرار می دهد و در انطباق پذیری خانواده با شرایط بحران حائز اهمیت می باشد.
این یافته های علمی پژوهشی را «مجله علوم پزشکی رازی» متعلق به دانشگاه علوم پزشکی ایران منتشر نموده است.
منبع: acak.ir
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره