رفتار غیرمنتظره سیارکی که با فضاپیمای ناسا برخورد کرد
به گزارش آجاک، زومیت نوشت: برخورد فضاپیمای دارت ناسا با دیمورفوس، باعث کاهش مدار این سنگ فضایی به دور سیارک والدش شد؛ اما مدار سیارک از آن زمان همچنان در حال کوتاه شدن است.
یک معلم دبیرستان و دانش آموزانش دریافته اند که سیارکی که فضاپیمای دارت ناسا سال قبل درجریان آزمایشی برای نجات زمین، با آن برخورد کرد، رفتاری غیرمنتظره از خود نشان داده است. این یافته می تواند پیامدهایی برای مأموریت های دفاع سیاره ای در آینده داشته باشد.
۵ مهر ۱۴۰۱، ناسا فضاپیمای «آزمایش تغییر مسیر سیارک دوگانه» یا به اختصار دارت را عمدا به سیارک دیمورفوس کوبید. هدف این بود که مدار ۱۲ ساعته ی این سنگ فضایی به دور سیارک والدش به نام دیدیموس کاهش پیدا کند تا دریابیم آیا تکانه ی فضاپیما می تواند مسیر سیارک را تغییر دهد یا خیر. این مأموریت موفقیت آمیز بود و مدار دیمورفوس در هفته های بعد از برخورد به مقدار ۳۳ دقیقه کوتاه شد.
جاناتان سوئیفت، معلم مدرسه تاچر در کالیفرنیا و دانش آموزانش از رصدخانه ی آنجا برای پیگیری یافته ها استفاده کردند. تلسکوپ ۰/۷ متری مدرسه هرچند کوچک است، به اندازه ی کافی بزرگ بود تا سیارک ها را رصد کند و به دانش آموزان امکان دهد تا دریابند که مدار دیمورفوس بیشتر از یک ماه بعد از برخورد، یک دقیقه ی دیگر کوچک تر شد.
سوئیفت به نقل از نیوساینتیست می گوید: «عددی که به دست آوردیم، کمی بزرگ تر یعنی ۳۴ دقیقه بود. این مقدار در سطحی نامطلوب متناقص است.» دانش آموزان یافته هایشان را ماه ژوئن در نشست انجمن نجوم آمریکا در نیومکزیکو عرضه و واکنش های مثبت دریافت نمودند. سوئیفت می گوید: «تمام تلاش خویش را کردیم تا در نتیجه ی کارمان شکاف پیدا نماییم، اما هیچ چیز یافت نشد.»
رصدها نشان داده است که یک عامل سبب شده است مدار دیمورفوس از زمان برخورد به صورت مداوم کند شود. یکی از احتمالات اینست که سیارک که حالا می غلتد، قبلا با دیدیموس در وضعیت قفل کشندی قرار داشت و این امر بر مدارش تأثیر می گذارد. به نقل از سوئیفت، «این وضعیت می تواند باعث شود که نیروهای کشندی، دوره مداری را تغییر دهند.»
هریسون آگروسا، یکی از اعضای تیم دارت در رصدخانه کوت دازور فرانسه، می گوید شواهدی برای غلتیدن دیمورفوس وجود دارد. سیارک بعد از برخورد به طرز چشم گیر تاب می خورد. این اتفاق بدین مفهوم است که دیمورفوس در موقعیت خود نسبت به دیدیموس، مانند ماه با زمین تاب برمی دارد. درنتیجه امکان دارد که بسته به اینرسی، این تاب خوردگی به غلتیدن آشفته تر تبدیل گردد و پهلو به پهلو شدن سیارک را به دنبال داشته باشد.
بااین حال، آگروسا می گوید بعید است که این غلتیدن باعث کوتاه شدن مدار دیمورفوس شود؛ چونکه درعوض در آن صورت مدار سیارک به صورت تصادفی تغییر می کرد. احتمال بیشتری وجود دارد که مواد پرتاب شده دراثر برخورد، ازجمله تخته سنگ هایی با عرض چند متر در مدار نزدیک دیمورفوس باقی مانده و با سقوط باردیگر روی سطح آن، مدار سیارک را کوتاه تر کرده باشند. به باور آگروسا، «این محتمل ترین توضیح است.»
نانسی چابات،، مسئول هماهنگی دارت در لابراتوار فیزیک کاربردی جانز هاپکینز در مریلند می گوید تیم فضاپیما به رصد دیمورفوس ادامه داده است و نتایج خویش را در هفته های آینده منتشر خواهد نمود.
مشاهدات تیم دارت هم نشان داده است که دوره مداری سیارک قبل از رسیدن به ثبات، با مقدار کمتر درحدود ۱۵ ثانیه به کاهش ادامه داد؛ یافته ای که امکان دارد از ایده ی تداوم بازگشت بعضی از مواد پرتاب شده به سطح سیارک پشتیبانی کند. چابات ضمن اشاره به رصدها تا پایان ماه فوریه، زمانیکه سیارک دیگر از زمین مشاهده پذیر نبود، می گوید: «ما بعد از حدودا ماه اول هیچ تغییری نمی بینیم.»
یک مأموریت آتی از آژانس فضایی اروپا به نام هرا که مقرر است در سال ۲۰۲۶ به دیمورفوس برسد، می تواند به صورت قطعی بگوید که بعد از برخورد چه اتفاقی برای این سیارک افتاده است. این یافته امکان دارد برای تلاشهای آتی به منظور تغییر مسیر سیارک ها، حاوی پیامدهایی باشد؛ چونکه مهم می باشد که به صورت دقیق بدانیم سنگ های فضایی دراثر برخورد چگونه رفتار می کنند.
۵۸۵۸
منبع: acak.ir
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره