كهكشان بیضی شكل به ما پاسخ می دهد؛
سرنوشت کهکشان راه شیری چه خواهد شد؟
ستاره شناسان با بررسی تصاویر جدید تلسکوپ «هابل» می گویند نگاهی جدید به کهکشانی بیضی شکل در فاصله ای دوردست از ما می تواند سرنوشت کهکشان «راه شیری» محل استقرار منظومه شمسی و سیاره زمین را آشکار سازد.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «اینوِرس»، تازه ترین تصویر تلسکوپ فضایی «هابل» یک کهکشان بزرگ بیضی شکل با نام «ان جی سی ۴۷۴»- (NGC ۴۷۴) را در فاصله ۱۰۰ میلیون سال نوری از ما نشان میدهد. این کهکشان با وسعتی حدودا دو و نیم برابر کهکشان «راه شیری» ما، کهکشانی عظیم و بسیار بزرگ است.
به ساختار عجیب این کهکشان که دقت نماییم، می بینم عمدتاً فاقد جنبه ای خاص و حدودا مُدوَر و گِرد اما با قشرهای لایه ای است که در پیرامون هسته مرکزی قرار دارند. ستاره شناس ها در پی کشف این مساله هستند که چه عاملی سبب ایجاد این قشرها شده است. پاسخ این سوال ممکنست در آن چیزی نهفته باشد که این کهکشان نمایانگر آن است: نگاهی به آینده «راه شیری» و کهکشان «آندرومیدا».
کهکشان ها در بازه زمانی طولانی مدت تغییر می کنند. بیش از ۱۳ میلیارد سال پیش، نخستین کهکشان ها در حقیقت تکه های کوچکی از ماده بودند. آنها در هم ادغام شدند و ساختارهای بزرگتر و بزرگتر را تشکیل دادند. این پروسه ادغام همچنان تا امروز ادامه دارد. این مساله بر «شکل ظاهری» یک کهکشان تاثیر می گذارد و به گوناگونی جمعیت ستاره ای آن می افزاید.
کهکشان راه شیری ما نیز قسمتی از آن پروسه است و هم اکنون درحال بلعیدن ریزکهکشان «ساگیتاریوس» (Sagittarius) است. کهکشان راه شیری همین طور در طول عمر خود بین پنج تا ۱۱ کهکشان کوچکتر را بلعیده یا با آنها ادغام شده است.
ستاره شناس ها اکنون می دانند که کهکشان راه شیری همچنان قسمتی از پروسه ادغام کهکشان ها خواهد بود. این کهکشان حدود ۴.۵ تا ۵ میلیارد سال دیگر آغاز به ادغام با کهکشان «آندرومیدا» (M۳۱) خواهدنمود که تا آن زمان بسیار به ما نزدیکتر شده است. کهکشان «تریانگالام» (M۳۳) نیز ممکنست در این حرکات موزون کهکشانی مشارکت کند.
این رویداد زمانی رخ خواهد داد که هیدروژن موجود در مرکز خورشید تمام شود و این ستاره آغاز به تغییر به شکل یک غول سرخ رنگ کند.
پیش نمایشی از آینده کهکشان راه شیری
کهکشان «ان جی سی ۴۷۴» تا حد زیادی شبیه چیزی است که به باور ستاره شناس ها، کهکشان های راه شیری و آندرومیدا بعد از برخورد و ادغام به آن شبیه خواهند شد. آنها بعد از این ادغام دیگر دو کهکشان مارپیچی زیبا نخواهند بود بلکه کنش و واکنش گرانشی بین آنها سبب تشکیل یک کهکشان بیضی حدودا بدون شکل خواهد شد.
زمانی که دو کهکشان به هم نزدیک می شوند، نیروی گرانش نیرومند هر کدام سبب تغییر شکل آنها خواهد شد. جریانات نیرومند گاز و غبار از هر کدام از کهکشان ها خارج خواهد شد و حتی ممکنست همانند آنچه که در کهکشان ان جی سی ۴۷۴ شاهد می باشیم، قشرهای مرکزی از ماده ایجاد شود.
(شبیه سازی از ادغام کهکشان های راه شیری و آندرومیدا)
در کنار همه اینها، یک خصوصیت بارز ادغام کهکشانی هم وجود دارد و آن عبارت است از «گره های انفجار ستاره ای» (starburst knots) که بر اثر آن ابرهایی از گاز و غبار کنار هم قرار می گیرند که در نهایت به ایجاد شمار زیادی از ستاره های جوان و داغ منجر می شود.
این کار تا زمانی روی خواهد داد که ماده کافی برای تولد ستاره وجود داشته باشد. در نهایت، انفجار تولد ستاره آهسته و متوقف خواهد شد. کهکشان جدید و ناشی از این ادغام یک شکل بیضوی و ملال آور خواهد داشت.
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره