در یك نشست علمی بررسی شد
بررسی ایده های مختلف اتصال دریایی جنوب و شمال ایران
تخصصی با عنوان «امکان سنجی اتصال دریایی جنوب و شمال ایران از راه کانال آبیˮ برگزار گردید.
به گزارش آجاک به نقل از ایسنا، هفتاد و چهارمین نشست علمی-تخصصی با عنوان «امکان سنجی اتصال دریایی جنوب و شمال ایران بوسیله کانال آبی» با مدیریت علمی دکتر حمیدرضا عدل؛ مشاور امور فنی-اجرایی رییس سازمان برنامه و بودجه کشور و همین طور با سخنرانی: آقایان مهندس محمّدمهدی سالاری؛ کارشناس توسعه دریامحور و دکتر سیّد حسین هاشمی؛ عضو هیئت علمی و دانشیار گروه فناوری محیط زیست دانشگاه شهید بهشتی، با مشارکت جامعه علمی، پژوهشی، دانشگاهی، اندیشگاهی، صاحب نظران، مدیران و کارشناسان دستگاه های اجرائی ملّی و استانی بصورت مجازی انجام شد.
در این جلسه مهندس محمد مهدی سالاری، کارشناس توسعه دریامحور اظهار داشت: در کل سه ایده برای انتقال آب از جنوب به شمال مطرح است. ایده دریاچه های کویری ایران که توسط هومان فرزاد در سال ۱۳۴۶ در کتاب دریاچه های کویری ایران عنوان شد. طبق این طرح، آب دریای عمان به مناطق کویری ایران آورده شده است و هشت دریاچه تشکیل داده می شود. ایده کانال لوت که در سال ۷۱ توسط شرکت آمریکایی DuTemp به ایران داده شد. این شرکت ادعا کرده فاز اولیه این طرح در پنج سال انجام می شود. طبق این طرح کانال از شهرستان میناب شروع می شود و تا انتهای کویر سمنان ادامه می یابد و بن بست خواهد بود. این ایده اکنون توسط شرکت مپنا درحال مطالعه و بررسی است.
وی افزود: طرح آب راه جنوب شمال که همین طور این طرح در سناریوهای مختلف و به اسامی مختلف(ایرانرود، آبراه خلیج فارس و...) مطرح شده و تنها ایده ای است که یکی از سناریوهای آن مورد مطالعه جدی مهندسی قرار گرفته است. مهم ترین مطالعات این ایده توسط جهاد سازندگی در سالهای ۱۳۷۴ و ۱۳۷۵ انجام شده است.
سالاری درباب سوابق بررسی ایده آبراه جنوب و شمال توسط(جهاد سازندگی) اشاره نمود و اظهار داشت: در ﺳﺎل ۱۳۷۵ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻃﺮح ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن داﺧلی، روﺳﻴﻪ و اﻳﺮان ﮔﺮوه ﻛﺎرﺷﻨﺎسی ﻣﺸﺘﺮک و ﻣﺠﺰایی را ﺑﺮای ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺴﻴﺮ آبی اﻳﺮان، اﻳﺠﺎد کردند. ﻛﻤﻴﺘﻪ داﺧلی سه ﻣﺴﻴﺮ ﺷﺮقی، ﻣﻴﺎنی و ﻏﺮبی را ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد دادﻧﺪ و ﻛﻤﻴﺘﻪ ﻣﺸﺘﺮک ﻧﻴﺰ ﻳک ﻣﺴﻴﺮ ﺷﺮقی را ﻣﻌﺮفی کرد. در ﻧﻬﺎﻳﺖ چهار ﻣﺴﻴﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد شده ﻛﻪ ﻳکی از ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎی ﻣﺴﻴﺮ ﺷﺮقی، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﺰﻳﻨﻪ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﻣﻌﺮفی ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺳﺎﻳﺮ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎعی، زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴطی، ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ و... روی اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ.
در ادامه دکتر سیّدحسین هاشمی؛ عضو هیئت علمی و دانشیار گروه فناوری محیط زیست دانشگاه شهید بهشتی سخنان خودرا با این سوال شروع کرد: طرح انتقال آب باتوجه به هزینه ها و آورده هایی که برای کشور دارد در مقایسه با طرح های جایگزین تا چه حد توجیه پذیر است.
وی در ادامه با ارائه نمونه هایی از میزان مصرف آب در صنعت، فضای سبز و زراعت چوب در استان اصفهان نشان داد که اولویت های سرمایه گذاری برای بهبود و یا تغییر روش تولید و فناوری صنعت و کشاورزی در کاهش مصرف آب می تواند نسبت به طرح های بزرگ انتقال آب، هزینه خیلی کم تر و آورده بسیار بیشتری داشته باشد.
هاشمی در ادامه با ارائه آمار و اطلاعاتی درباب وضعیت مصرف آب در کشور در سال های مختلف، تغییرات سرانه آب و تغییرات بهره وری آب در کشور به لزوم تغییر رویکرد در زمینه مصرف آب تاکید داشتند.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی اشاره کرد: تا آن زمان که مصرف درستی از آب خصوصاً در بخش کشاورزی صورت نگیرد اجرای طرح های انتقال آب کمکی به بهبود وضعیت آب مناطق خشک نمی کند.
وی در نهایت به نقش رویکرد دانش بنیان در مصرف آب بخش های کشاورزی، صنعت و خانگی برای تغییر الگوی مصرف و سرمایه گذاری در این فرابخش بجای سرمایه گذاری در طرح های انتقال آب تاکید داشت.
در ادامه نشست نیز چند تن از متخصصین و حاضرین در جلسه به بیان دیدگاه های کارشناسانه و فنی خود پرداختند. در نهایت آقای دکتر عدل در جمع بندی جلسه پیشنهاد انجام ارزیابی راهبردی محیط زیست(SEA) پیش از ورود به مرحله امکان سنجی مطرح نمودند. لازم به ذکر است این مرکز با برگزاری سلسله نشست های تخصصی به دنبال فراهم ساختن زمینه لازم برای برخورداری از ظرفیت صاحب نظران، برقراری ارتباط علمی با دانشگاه ها و مراکز پژوهشی و دریافت دیدگاه های متنوع صاحب نظران است.
این نشست علمی-تخصصی توسط دفتر آموزش و ترویج مرکز پژوهش های توسعه و آینده نگری، طبق برنامه منظم هفتگی در روز چهارشنبه ۲۱ اردیبهشت ماه سال جاری انجام شد.
منبع: آجاك
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره