در یك پژوهش بررسی شد
عوامل اصلی ترس کودکان از دندانپزشکی
آجاک: بردن کودکان به دندانپزشکی، یکی از بزرگ ترین معضلاتی است که به سبب ترس و اضطراب آنان، خانواده ها غالباً با آن مواجه می شوند. پژوهشگران کشور این مساله را از زاویه پژوهشی بررسی نموده و ابعاد آنرا روشن کرده اند.
به گزارش آجاک به نقل از ایسنا، ازنظر خیلی از کودکان، محیط دندانپزشکی، یک محیط غیر دوستانه و استرس زاست. این مورد می تواند به دلیل وجود عوامل مختلف در یک ملاقات دندانپزشکی نظیر دیدن افراد ناآشنا، صداها و مزه های عجیب، اجبار برای درازکشیدن، تماس تهاجمی با محیط دهان و احتمالاً بروز درد باشد. در خلال چند دهه اخیر، علم دندانپزشکی پیشرفت های قابل ملاحظه ای را ازنظر تکنیک، تکنولوژی و مواد داشته است. اما باوجود پیشرفت های صورت گرفته، ترس و اضطراب دندانپزشکی و هم عدم همکاری کودک در محیط دندانپزشکی همچنان بعنوان یک مشکل برای تیم های دندانپزشکی باقی مانده است.
ترس دندانپزشکی یک واکنش عاطفی طبیعی به یک یا چند محرک تهدیدکننده خاص در دندانپزشکی است. برخی مطالعات نشان داده اند که شیوع ترس و اضطراب دندانپزشکی می تواند تا ۱۰ درصد هم برسد. ترس و اضطراب دندانپزشکی و مشکلات کنترل رفتاری در کودکان ماهیت پیچیده ای دارند و عامل های مخفی بعنوان عوامل احتمالی در ایجاد آنها عنوان شده اند. مواردی همچون سن، جنسیت، سرشت و خصوصیت های شخصیتی، سلامت عمومی و سلامت دهانی، سابقه درمان های دندانپزشکی و پزشکی در گذشته ازجمله مهم ترین این عوامل هستند که لازم است بررسی شوند.
در این رابطه، تحقیقی توسط پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شده است که در آن میزان ترس دندانپزشکی و عوامل در رابطه با آن در کودکان مورد بررسی علمی واقع شده است.
این مطالعه به صورت مقطعی برروی ۳۰۰ نفر از کودکان ۸ تا ۱۲ ساله شهر سنندج انجام گرفته و ابزار جمع آوری اطلاعات در آن، پرسشنامه استاندارد ترس کودکان- زیرشاخه دندانپزشکی بوده است.
بنا بر نتایج به دست آمده از این تحقیق، ترس دندان پزشکی در کودکان فوق، باآنکه کمتر از متوسط گزارش شده است، اما در دختران، بیش تر از پسران دیده می شود.
بر این اساس، بیشترین میزان ترس در کودکان به ترتیب در «دیدن مته دندان پزشک (وسیله تراش دندان)» و «آمپول زدن» گزارش شده است. همینطور پایین ترین میزان ترس، در ارتباط با «افرادی که روپوش سفید پوشیده اند» بوده است.
سیده پویا مروتی، استادیار گروه دندان پزشکی کودکان دانشگاه علوم پزشکی کردستان و همکارانش در این خصوص می گویند: «کودکان و نوجوانان در طیف گسترده و متفاوتی ازنظر سن، بلوغ، شخصیت، ظرفیت فکری، خلق وخو و احساسات، تجربه دندانپزشکی، بهداشت دهان و دندان، زمینه خانوادگی و فرهنگ قرار دارند. همه این جنبه ها در توانایی کودک برای کنار آمدن با درمان دندانپزشکی تاثیر می گذارند».
آنها می افزایند: «برخی از کودکان در تحمل کردن شرایط استرس زا مقاوم و توانمند هستند و به احتمال زیاد مشکلی برای دندانپزشکی ایجاد نمی کنند. درحالی که برخی دیگر صدمه پذیر هستند و امکان دارد برای احساس راحتی و همکاری در درمان دندانپزشکی احتیاج به توجه و وقت بیشتری داشته باشند».
یافته های این پژوهش حاکی از آن هستند که آگاهی از روانشناسی بالینی و تکامل کودک و همینطور روان پزشکی کودک در حین کار دندانپزشکی این امکان را برای اکثریت قریب به اتفاق کودکان و نوجوانان فراهم می آورد که درک کنند رفتن به دندان پزشک حتی اگر یک ملاقات خوشحال کننده و خوشایند نباشد، عملی و قابل تحمل است.
این یافته ها به صورت یک مقاله فنی و علمی پژوهشی در «مجله دندانپزشکی کودکان ایران» متعلق به انجمن دندانپزشکی کودکان ایران انتشار یافته اند.
منبع: آجاك
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره