بررسی های یك مطالعه حیوانی نشان داد
تزریق سلول های بنیادی راهی برای بهبود نارسایی قلبی
بررسی های یک مطالعه حیوانی بر روی موش های صحرایی نشان داد که تزریق وریدی سلوهای بنیادی غشای آمنیوتیک می تواند در بهبود نارسایی قلبی موثر باشد.
به گزارش آجاک به نقل از ایسنا، نارسایی قلبی یکی از شایع ترین اختلالات قلبی و عروقی است که بعنوان یک اختلال مزمن پیش رونده و ناتوان کننده، مطرح می شود.
مصرف داروهای قلبی، بهبود موقت را به همراه دارد و چندان مقرون به صرفه نیست. همین طور با خیلی از داروها تداخل دارند و به صورتی محدودیت شمرده می شود و بیماران زمان خیلی از عمر خودرا باید به مصرف این داروها بپردازند. بنا بر این در هنگام جدی بودن مشکل قلبی بیمار، باید امکان استفاده از روش های درمانی دیگری نیز مورد توجه قرار گیرد.
یکی از این روش های درمانی دیگر عمل جراحی و پیوند قلب است که این روش به سبب تهاجمی بودن، مشکلاتی مانند پس زدن قلب بعد از پیوند، هزینه و انتظار در صف پیوند را دارد. باتوجه به این مشکلات، پژوهشگران به دنبال یافتن روش های جدیدی برای درمان نارسایی قلبی و درمان سلول های لطمه دیده قلبی هستند.
کاردیومیست ها یا سلول های قلبی توان اندکی برای نوسازی خود دارند. بنا بر این استفاده از سلول های بنیادی در درمان بیماریهای قلبی درحال افزایش است.
بر همین اساس پژوهشگران با انجام یک تحقیق؛ تاثیر استفاده از سلول های بنیادی غشای آمنیوتیک را در کاهش التهاب ایجادشده در نارسایی قلبی، مورد بررسی قرار دادند.
این مطالعه تجربی مهرماه ۱۳۹۷ تا اردیبهشت ۱۳۹۸ در مرکز تحقیقات فیزیولوژی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد و پژوهشگران سلول های جدا شده از غشای آمنیوتیک را در محیط کشت مخصوص، کشت دادند. همین طور از ۲۸ سر موش صحرایی (رت) جهت بررسی تاثیر تزریق وریدی سلول های غشای آمنیوتیک، استفاده شد. حیوانات بصورت تصادفی به چهار گروه کنترل، نارسایی قلبی، نارسایی قلبی دریافت کننده محیط کشت و نارسایی قلبی دریافت کنده سلول های غشای آمنیوتیک تقسیم شدند. یک ماه بعد از تزریق و انجام اکوکاردیوگرافی، از موش ها خون گیری انجام و شاخصهای التهابی اندازه گیری شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق وریدی سلول های بنیادی غشای آمنیوتیک به موش های صحرایی مبتلا به نارسایی قلبی موجب بهبود پارامترهای اکوکاردیوگرافی آنها در مقایسه با موش های صحرایی مبتلا به نارسایی قلبی بدون تزریق سلول های بنیادی و گروهی که تنها محیط کشت دریافت نمودند، می شود.
همچنین بررسی ها حاکی از کاهش شاخصهای ایجاد کننده التهاب (اینترلوکین ۴ و اینترلوکین ۱۲) در رت هایی که سلول های بنیادی غشای آمنیوتیک دریافت کرده اند، بود. این یافته ها نشان میدهد که سلول های بنیادی غشای آمنیوتیک، خاصیت های ضد التهابی دارند و این سلول ها دارای ظرفیتی برای قرار گرفتن در بافت های لطمه دیده دارند و می توانند به بافت های التهابی مهاجرت کنند چونکه در این مطالعه نشان داده شد که این سلول ها با تزریق وریدی توانایی مهاجرت به بافت قلب را دارند و اثرات بهبود پارامترهای اکوکاردیوگرافی مشاهده شد.
پژوهشگران این مطالعه می گویند: از آن جا که التهاب نقش مهمی در پیشرفت بیماریهای قلبی همچون نارسایی قلبی دارد و کاهش پارامترهای التهابی در اثر تزریق سلول ها دیده شده است، می توان نتیجه گرفت که یکی از اثرات تزریق سلول های بنیادی در بهبود نارسایی قلبی، کاهش التهاب است.
در انجام این تحقیق روژین همتی، مریم ناصرالاسلامی و ندا موسوی نیری؛ پژوهشگران دانشکده علوم و تکنولوژی های جدید علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی و ناهید ابوطالب از دانشگاه علوم پزشکی ایران، با یکدیگر مشارکت داشتند.
یافته های این مطالعه مرداد سال جاری بصورت مقاله علمی با عنوان «بررسی تزریق داخل وریدی سلول های بنیادی غشای آمنیوتیک در کاهش شاخصهای التهابی به وجود آمده در نارسایی قلبی» در مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انتشار یافته است.
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره