اولین تلاش ها برای كشف تقلب های علمی در استرالیا؛
مردم از میزان سوءرفتارهای علمی حیرت زده خواهند شد
به گزارش آجاک، بازپس گیری ها و سوءرفتارهای علمی که زمانی تصور می شد بسیار نادر هستند، در دهه گذشته با کشف موارد بیشتر توسط دانشمندان، بشدت مورد توجه قرار گرفته اند. یک دانشمند استرالیایی ابزاری برای کشف این تقلب ها ساخته است.
به گزارش آجاک به نقل از ایسنا و به نقل از SMH، یک دانشمند برجسته استرالیایی پس از کوشش برای ردیابی تقلب و سوءرفتارهای علمی در استرالیا، ابزاری را توسعه داده و امیدوار است که این کار بتواند مبحث تقلب های علمی را روشن کند.
ابزار آنلاین «ریترکشنز استرالیا» (Retractions Australia) درحال ردیابی مقالات علمی است که توسط مجلات دارای بازنگری همتا، بازپس گرفته و یا ریترکت شده اند.
این ابزار آنلاین توسط مؤسسه پژوهشی برجسته «تحقیقات علوم اعصاب استرالیا» (Neuroscience Research Australia) حمایت می شود و هم اکنون در آن حدود ۵۰۰ ورودی برگرفته از پایگاه داده ای توسط مرکز یکپارچگی علمی (Scientific Integrity) مستقر در ایالات متحده آمریکا نگهداری می شود.
بازپس گیری ها و سوءرفتارهای علمی که زمانی تصور می شد بسیار نادر هستند، در دهه گذشته با کشف موارد بیشتر توسط دانشمندان، بشدت مورد توجه قرار گرفته اند.
برای مثال؛ بعضی از پژوهشگران استدلال می کنند که داروی «ایورمکتین» بر مبنای تعداد زیادی از مطالعات تقلبی بعنوان درمانی برای کووید-۱۹ شهرت پیدا کرد. همینطور یک تخمین نشان داده است که از هر ۵۰ مقاله انتشار یافته، در یک مقاله شواهدی از دستکاری عمدی وجود دارد. دانشمندان دیگر حتی تا آن جا پیش رفته اند که ادعا می کنند «بیشتر یافته های پژوهشی منتشرشده، نادرست هستند».
پروفسور «سیمون گاندِویا» (Simon Gandevia)؛ نایب رئیس مؤسسه تحقیقات علوم اعصاب استرالیا و یکی از دانشمندان ارشد استرالیا، بعد از نگرانی های شدید در مورد جهت گیری سازمان تحقیقاتی استرالیا، «ریترکشنز استرالیا» را تاسیس کرده است.
شب ها از فکر تقلب ها خوابم نمی برد
او می گوید: من تصور می کردم بخشی از رودخانه ای هستم که در راه درستی حرکت می کند. اما حالا کاملا واضح است که نیروهای بزرگی وجود دارند که همه این فعالیت ها را تحریف کرده و آنها را از مسیر طبیعی خارج می کنند. بنابراین شب ها از این فکرها خوابم نمی برد».
یک اخطار بازپس گیری (ریترکشن) که توسط این وبسایت ردیابی شده است، در ارتباط با یک نظرسنجی است که به نظر می آید تقریبا تمام پاسخ های آن از کامپیوتر نویسنده اصلی مطالعه، آمده است. در مورد دیگر، یک ناشر مجله ادعا کرد که «حلقه های داوری همتای هماهنگ» را کشف کرده است. این حلقه های داوری همتای هماهنگ، از نویسندگان و داورانی تشکیل شده است که با هم کار می کنند تا فرایند دقیق «peer-review» یا داوری همتا را دور بزنند.
این ریترکشن ها یا مقالات بازپس گرفته شده، اقیانوس تاریکی هستند که در زیر موارد معروف اتهامات سوءرفتارهای علمی، وجود دارند. مثل مارک اسمیت، پژوهشگر برجسته سرطان استرالیا که در سال ۲۰۲۱ به دلیل افترا سوءرفتار پژوهشی به مقامات قضایی ارجاع داده شد.
مارک اسمیت یکی از دانشمندان برجسته سرطان استرالیا بود که حدود ۴۰ میلیون دلار کمک هزینه پژوهشی دریافت کرده و توسط مؤسسه خود به علت افترا سوء رفتار تحقیقاتی به کمیسیون جرایم و فساد کوئینزلند معرفی شده است.
مجموعه موارد سوء رفتار علمی می تواند منجر به «اکتشافات» علمی بی مفهوم شود. برای مثال در سال ۲۰۱۵ تلاشی برای بازتولید ۱۰۰ مطالعه روانشناسی از نشریات برتر انجام شد. این مطالعه که در مجله ساینس انتشار یافت، دریافت تنها ۳۹ مورد از این مطالعات می توانند تکرار شوند.
بر همین اساس پروژه جدید توسعه ابزار آنلاین «ریترکشنز استرالیا» مورد استقبال انجمن مؤسسات تحقیقات پزشکی استرالیا قرار گرفته است.
به گفته یکی از اعضای این انجمن؛ یکپارچگی تحقیق، سنگ بنای تضمین کار علمی باکیفیت است. او می گوید عموم مردم استرالیا حالا می توانند بفهمند دانشمندان برای تأیید و اعتبارسنجی دائمی نتایج، چه کارهایی را انجام می دهند و با اطمینان بیشتری فعالیتهای آنها را دنبال کنند».
دانشگاه های استرالیا می گویند: «پژوهشگران و مؤسسات در مورد کیفیت و یکپارچگی تحقیقات از مجموعه ای قوی از اصول برای حفظ فرهنگ استرالیایی پیروی می کنند».
از بسیاری جهات، کلاهبردار بودن منطقی است!
الیزابت لیسی، مدیر شرکت حقوقی لیسی و همکاران، که بر روی چندین سوءرفتار پژوهشی و تحقیقات تقلب برای مؤسسات کار کرده است، می گوید که مردم از میزان سوءرفتارهای علمی که ادامه دارد، «حیرت زده» خواهند شد.
«من فکر می کنم این چیزی است که استرالیایی ها از دانستن آن وحشت دارند و اکراهی برای صحبت در مورد آن وجود دارد. هیچ کس نمی خواهد علم را پایین بیاورد. اما سیستم چنین است، از بسیاری جهات کلاهبردار بودن منطقی است».
مشاغل علمی مدرن به جای دستیابی به پیشرفت های خلاقانه، بیشتر به انتشار مقالات در مجلات علمی وابسته هستند؛ فرآیندی که به آن «منتشر کن یا نابود شو» می گویند. این امر پژوهشگران را تشویق می کند تا مطالعات زیادی انجام دهند و مرزهای صحت و درستی پژوهش را کنار بگذارند.
در سالهای اخیر، صنعت پر رونق «کارخانه های مقاله سازی» هم در کشورهای خاصی شکل گرفته است که به دانشگاهیان اجازه می دهد در ازای پرداخت پول، نامشان بعنوان نویسنده یک مقاله ذکر شود.
لیسی می گوید که در استرالیا سوءرفتارهای پژوهشی توسط مؤسسه خود دانشمند کنترل می شود و همین مبحث انگیزه ای برای مخفی کاری بوجود می آورد.
پروفسور «دیوید ووکس» (David Vaux) یکی از فعالان پیشرو در زمینه یکپارچگی تحقیقات، می گوید که این وبسایت جدید یک پیشرفت خوشایند است. این مورد نشان داده است که محققان استرالیایی انسان هستند و گاهی اوقات کار اشتباهی انجام می دهند. اما برخلاف سایر کشورها، از آن جایی که استرالیا دفتر ملی یکپارچگی تحقیقاتی ندارد، احتمال بیشتری وجود دارد که همه چیز مخفی شود.
منبع: acak.ir
این مطلب آجاک را پسندیدید؟
(0)
(0)
تازه ترینهای مرتبط
نظرات بینندگان در این باره